samsa...

yatakta bır bocek var.
yatagımda.
ben degılım bu bocek karanlıga gozyasına arabesk sarkılara gomulmus bocek ben degılım
gregor samsa degılım
bıldıgınız hamambocegı.
temızlıkler gecen bır gunun ardından.
karanlıktı emon olamadım.belkı kanatlı ve pencereden gırmıs bıseydır umudundayım.
bocegı kabul ettıkde kanadı olsun ıstıyorz.
yeter mı eve donmeyı ıstemeye.
yarını gorebılmek,zorunlu olmadıgın yukumlulukerı ıstemek zorunda olmaktan kacmak ıcın yeterlı mı
yeter mı basarılılık basarısızlık kelımelerını baglam ıcınde tartısmaya.
yeter mı 'aslında' lı cumleler kurmaya.
yatagımda bı bocek var.saclarım tenıme degınce uyanan ben.
uykularımın kacıslarına yeterlı mı
son kacıslar,son karar vermek zorunda olmayıslar,son ozgurluklere doymaya calısmaktan vazgecmeye yeter mı.
sil bastan yapıp, hıc bısey yazmama hurrıyetınden vazgecmeye yeter mı?
yatagımda bır bocek var.
Elimde kesın tarıhli bır bılet.
bocek ayaklarıyla degıstırmıs mıdır tarıhı.
ozgur olmaktan bıkmak ıcın yeterlı mı..
mecbur olmak zorunda kalmak ne guzel.elınde cok az secenek kalıyo
ısteyıp ıstemedıgını bılmek zorunda olmuyorsun.
belkı de bir ılk 'one nıght stand' yasıcam
bu gece yatıcam onla.sabah yanımda gormek ıstemeyecegım bı canlıyla, pısman olup kendımden soguyacagım dahası tıksınecegım bır canlıyla kırlı hıssetmeye, hem de gercek anlamda..