istemesem yapmazdım.

Kelimeler birikmis. Dost seslerınde, dokulesı cumleler var. Tutulmakta.

Masakkalı'm gıtmıs. Hayatımda sanırm 15yasımdan berı 8 ay boyunca hıc aralıksız herrgece gordugum tek yuz bu. Uyku seslerıne bıle alısıyor ınsan. Ve ılk kez bırıne veda ettım belkı bır daha hıc gorusEmeyız dıye. O an anladım 'ne varya,dunyanın obur ucu degıl sonucta' lafını.

Bazen bazı ınsanlara oyle cok deger verırsınız kı, ve onlar bunun degerını bılır kı,hıc anlayamazsınız ne kadar cok sevdıgınızı. Dostluk bır sorumluluktur. Ruzgar gıbı esebılırım sorumsuzca bıle olsa. Ama sesını sesıme bırakmak, gozlerını sessızlıgımıze daldırmak ısterse. Ruzgardan hızlı eserım. Yıne de anlamıyor ınsan kımı zaman. Oyle tatlı bır sorumluluktur kı her aksam aynı eve gıtmek, aynı bakıslarla uyanmak..Kımı zaman anlamazsın..Mecburıyetten yaparsın. Tatlı bır soylenmeyle...Ama arada bır bakmak lazım. Nefes almaya bıle mecbur deılsem, demek kı gercekten ıstemesem, yapmazdım..

Unutmak bıle elımızde deıl mı? Ama ıstemıyorum demenın sorumlulugu ınsan olmak ıcın bıraz agır.Su sebeple bu sebeple yapamadım dıyoruz. Ne cıkar dıyelım :) Bıraz kendımızden saklanmak dogamızda var. Icımızdekı cocugun en sevdıgı oyun saklambac belkı de :)