yaz geldı

Yaz geldi...Hiç duymadıgım, gormedgım ama hep var olması gerektıgını dusundugum bır Anadolu Kervansarayı'ndan. Susup susup, kaldıgı yerden hıc küsmemis, hic üşümemişiz gibi ısıttı yeniden..Yaz..Birlikte gülmeye inandıgımız bır sakaydı.dalga gecmektı kendımızle ve dalga deniz'de olurdu.Deniz'le saka olmaz denilmesinin aksine. Yaz, seni öyle cok özlemişiz ki, kafanı kırasımız var..Gidişin ve gecikişindeki tüm salaklıklar bir yana...geldin işte... Bir daha saklanmamak üzere.üstelik adın sadece kaçak.Ve mimiklerin konuşuyor hala rüzgarlar ve kuş sesleri ve çiçekler ve bulut seyreklikleri aracılıgı ıle...Pek de guzel seyler soyluyorlar.
Yoklugunda ortaya dokuldu bazı sozler yaz-dık. Ask a ınanmak ıstedık, oyle sevdıgımız bır tonda... senın gıdısının usumesnde kaldık.sozlerımız aktı,dokuldu,sevdı,ısındık...
Sonrası soguk, sonrası sıcak , sonrası bır tek senın anlayabılecegın bır ayaz oldu. Oyle yalnız ve cıplak ve dogurgan ortada kaldı doga ana. Ellerınde filizlerle, tomurcuklarıyla, venus tablolarıyla, oyle anıden..ısmındekı kibir geregi, icindeki tum ılımanlıgı saklaması gereken bir kıs ortasında kaldı. Kı bılırdı doga ana, ve bu siir bınlerce saır tarafından onlarca kez yazıldıysa da, yıne tekrarlandı. Yaza alıskın ya da artı yaz'ı gelmıs cıceklerın kısa belenmesı ne cok yasanan bır sıır, ne cok kardelen , ne cok cıgdem, ne cok...Ve tomurcuklar, ve donan yenı dallar ve renklerın solusu an be an...
Kış, alısmadıgımz zamanda fazla yaralayıcı, beklemedıgımız,üşümek istemedigimz zamanlarda..ihtiyacımız oldugunda hep daha da soguk sanki...
Üstelik yazı sevmekten daha dogal ne olabılır kı, hele de artık yaz geldiyse yeniden...Ve gunesim-izle dogacaksa gulmekli gerceklık...ne ala tum kısılere..ve dahı hasıs ve habıs arese ve hadese dahı sevgıler..