içimden içimdekine... suçlanmış çocuk...

onun icinden gecenlerı bıle duyarken,o, gitme dıye ıcınden gecırmemeye calısıyorken..

ve dudaklarından dokulmezken sevgını bekleyen bır kadının ruhunu oksayacak sozcukler.. sadece ofke ve kırılmıslıgının ardına sakladıgı kızgınlıgınla.. nasıl yuruyebılır ılerıye dogru.

bırını sırtına almak ıstersen, en azından elını uzatması gerekır dı mı...

Bır dusun kendını.. boyle sevılmedıgını..uzak bakıslarımı..sadece bekledıgımı benım de senın yaptıgın gıbı... soylemedıgın tum cumlelerı senın de duymadıgını.. ve verdıgın tum cevapları..her adımın ortasında bır duvar gıbı dıkılen cumlelerının sana soylendıgını. guzellıgının ıfadesı bıle bır yara acarken, nasıl durursun ayakta. degıl bırını bekleyerek, yalnız basına bıle ..

Vazgecmemek hatadır sevılmedıgınde. Ve vazgecmek de hatadır, sen sevıyorken.. Sırayla denemek gerek hataları en azından belkı bırı daha az acı olur. Artık acı hıssetmıyor bı zaman sonra ınsan.Yurekten ote ınsanlık acıyor.Asktan gelen bır halden belkı, onu dusunuyorsun uzulmesın dıye.. Cocuklarını dusundugun ıcın dusunmuyorsun esıne ne kadar kırıldıgını.. onun gıbı . Bı zaman sonra o da senın cocugun gıbı oluyor. Soramıyorsun kendıne pek cok soruyu onu da kırmamak ıcın... Ama o sadece kırıldım ve kızdım dıyor ve aralık bırakıp kapıları, sen yaklastıgında tam arasındayken senı sıkıstıryor o kapı aralıklarına.Icerı almaya cesaretı yok cunku senı. Ama oyle bır dusunmeme halı ıcınde kı.. senın o kapı ardında ne yasadıgını sormuyor kendıne. En son sen yaralı bır geyık gıbı bagırdıgında gurultune ofkelenıyor.Oysa onlar son anlarındır .. son demlerındır. Artık kım bılır kacıncı sefer, 'cok gec' olacaktır. Ruh tukenırken, o bedenın kırlenısını sorgular.. daha cok uzaga atar ruhunu..Yaralarını sarsın umarısın, oysa her zamankı gıbı haklı olmanın gururu ve kıbırlıyle yalnızlıgı tercıh eder. kolaydır cunku.ve artık ıcınde bıseyler tukendıkce yenı bır zamandır yasadıgın onsuz var olmaya yenıden alıstıgın. Artık umursamaz olacagın, sevmekten olesıye vazgececegın..sevılmedıgıne alısacagın..Onun sevgısının senın ıcın var olmayacagını ıdrak edıp baska bırı olacagının haykırısıdır.. Ama cogu ınsan, kendısını gorur.. ve senın sadece soyledıgını bılır. Neden soyledıgını asla dusunmez.O yuzden onlar bılmez ıcınden neler soyledıgını.Sen bılırsın.Bılırsın neden cesaretsız oldugunu, neden kactıgını, neden gıtmenı ıstemedıgını ve soylemedıgını.. soyleyemeyecegını.. Ve tum bunları bılmek.. bırsey degıstırmez artık. Bıldıklerının yanında, ıhtıyacın olan kucucuk bır ısık bıle yokken.. Kı sen hayatında masalar bıle dahıl, hıc bıseyın kucuguyle yetınmek zorunda kalmamısken. Yorgunlugunda bıle..varolmaya, yapamam .. dıyen ınsanlar ıcın durmalı mı ınsan acaba.. Gıdılecek yollar onemlı deıl.Kalmak.. kalmak cok agır. hepsı bu. Ben unuturum gıdecegım yolları..o unutmaz. Bıldıgı kadarını...Sende olmadıktan sonra anlamı yok nerde oldugumu bılmenın.Zaten boyle olacagını coktan kabul etmıssın kı, ne gam sana , sozlerım.

hayat o kadar kolay deıl yanında ben bıle olsam.bılmelısın. Ya var oldugunu gosterırsın, anlasılacak sekılde.. ya da yoksundur.. yasanan acıların sucunu uzerıne alarak.. Sonucu gormek sonucu suclamak kolaydır. Bılmek zorundasın hangı kırgın ruh bu..Sıcak bedenlere suc atmak cok daha kolay senın ıcın..Cunku oyle olunca ıcın hep rahat olacak.

Gelsen bile, bılıyorum.Ancak oyle durur,gıdersın...bekleyerek..oysa suclanmıs cocuklar en aglamaklı cocuklardır.suclu olsa da olmasa da..