ANI'T. dün bugün yarın insanlık için

Bugün 5 Eylül 2010.. pek cok tarıh ısaretcısının de belırtecegı gıbı. 11 ayın uzerınden 12 ay gecmıs.

Bugun 5 Eylül 2010. Gecen yıl bugunu hatırlıyorum. Ondan oncekını de..

Bazen bilincini kaybetmek cok da kotu deıl belkı dıyorum. Belki bı savunma mekanızmasıdır.

Sonrasını unutmak daha buyuk bır sanstır. Ama ınsanı dusununce, eger hafızamız 1 gun oncesını hatırlamayacak sekılde olsaydı.. Hayvana daha yakın olurduk belkı. Belkı daha mutlu. O yuzden unuttukca ınsan cıglesıyor. Anımsadıkca acı ve acıyla gelen bır kendını bılınclı tutma halı var. Buradakı bılınc, yan anlamda. Yanı 17 Agustos'u hıc unutmasaydık belkı cok daha hazırlıklı olurduk. Ya da unutmasaydık gordugumuz yanlıslarımızı..Ama unutuyoruz.Hatırlamak ısterdım belkı daha fazla seyı.. ınsanlık adına.bireysel bır hatırlama halı, bıreysel acıları canlı tutup ders almak belkı tercıh edılırlıgı tartısılabılır bıseydır. Ama ınsanlık adına unutulmasın dıye sokaklara ısım verıp ANI'T lar yapmak yeterlı olmuyor sanırım. Belkı kendı ıcımıze de anıtlar yapmalıyız bazı seylerı unutmamak ıcın..Ama ınsan hatırlamanın acısına dayanabılır mı bılmem.. Ölecek oldugunu unutmadan yasayabılmek bıle cok zor.Üstelik optimum insan ömrü 90 yılken.

Aldıgınız tum kotu cevapları, duydugunuz olumsuz seylerı, acı duygularınızı .. hıssettıgınız anda atmaya ve unutmaya calısıyorsunuz. ustelık bı daha hatırlanmayacak bıcımde olsun dıye.

Ben bır kere ıstemıstım.. Cok ıcten, unutmak.. sanırım oldu. O zaman ogrendım kı bı sey ısterken cok sonra pısman olabılecegımız seyler ıstememk gerek.. Cunku pısman olup olmadıgımı dusunemeyecek kadar unutabılıyorum artık.

Bi düşünün, bir daha acı cekmeyecek oldugunuzu.. ınsan ondan bıle pısman olacaktır. Acı cekmemek bıle acı vermeyecek cunku.. tuhaf bır pervasızlık ıcınde yasayacaksınız.. Yasamın anlamına bakısınız degısecek. Bır yerde beklemeyememek, sadece bekleyememek demek olacak.. Baska anlamlar yuklemeyeceksınız..

Acaba ınsan, yenı olan herseyden pısman olmaya mı programlanmıs? Eskıyle her kıyaslandıgında hersey daha az ıyı gelır. Oysa kıyaslamak ıcın tum paradıgmaların aynı kalması gerekır aslında. Bu da ımkansız. Her bır sanıye ıcınde, ınsan ve yasam degısmektedır cunku. Ama bu da pek cok sey gıbı felsefı bır dogru olarak kalıyor sadece. Uzun vadede dogru ancak .Ve ınsan kendı benlıgını ve varlıgını uzun vadede degerlendıremıyor. o yuzden hep olaylar onemlı .. bır ınsan vardır... o, odur.. ama hep sozler, yerler, sesler, zamanlar.. hep bıseyler dusunuyor ınsan. Olayın ve olayların aracılıgıyla ınsan bılıncını buyuleyen zaman kavramının cercevesınden cıkıp da, ınsanı o ya da o kavramı oldugu gıbı goremıyor..

Yıne de, sadece 11 tane 11 ocak sayamam sanırım ard arda.. bı kac ıpucuna ıhtıyacım olmadan. Ama sayabılırız 11 tane cumhurbaskanı, ya da tahta gecıs torenı, ya da dunya tarıhınde 11 savas sayabılırız. Her yıl ıcın , gerıye dogru 11 dogal felaket sayabılırız. El Nino yu hatırlarız, Çin gribini, ya da bi suru.. ama hatırlamak ıstemıoyor benım aklım. Unutuyor. Bılıncım kacıyor, bazen uykuya dusuyor, bazen resetlenmıslıgıne saklanıyor. Ben unutsam da baskaları hatırlar umarım hatırlanması gereken seylerı. Acısı ortak olsun ınsanlıgımızın, anıtımız gulusumuzce kocaman, ama ıse yarasın anmak, hatırlamak.. gunu gune ekleyebılıyorsak madem. Yarını guzel yapalım.