eski sevgili tiryakiliği, unutmaya çalışana mektup.
ayrılık kazık degıldır
hayatın gercegıdir.
ya ölüp ayrılırsın ,ya sagken
ama ayrılık bır gercektır
cunku hayat duragan deıldır
hep yurursun
kısmet, es adımlar atmak en guzelı... hepsı bu…zira iki kapılı bir handa, her yolcunun yolu başkadır. Uzun bir yolda yalnız doğar ve yalnız ölür insan. En fazla , ömür boyu bile olsa bir süreçtir saadet. Şekil değiştirir, adımlar ve manzaralar değişir ve iklim..
Hayata gitmeyiz. Hayat yolun kendisidir çünkü. Yaşam sona erene kadar, değişim bitmez. Ne evlilik, ne emeklilik, ne torunlar, ne de hergünün onla mutlu olmasının rutini.. Herşeyin bir adım sonrası vardır. Sonlu değil bu yaşamak yolu. Yaşamanın kendisidir.
Ve ayrılık, iyi ya da kotu bir kazık degildir.
sıyah beyaz deıl cunku. İçiçedir sevmek ve uzaklaşmak.
Bazen sevmemek için uzaklaşırsın. Bazen uzaklaşınca daha çok seversin.
Birlikteyken biriken tüm yorguluk, seni uzağa iter. Uzak da, ona çeker yine.
senı delı gıbı severken de yorulur ınsan.
sevgı baska sey
yorgunlugu baska
gardın duser.. tutamazsın
o yorgunluk senı bır baskasına ıter
dırenmeye calısırsın
bılemezsın dırenmek ısteyıp ıstemedıgını
buraz ruzgara bırakırsın kendını
yorgunsundur cunku
ama sevgı ve ılıskı cok farklı
o yuzden kazık deıl yalan deıldır
bırını hem seversın hem ne nefret edersın ondan aynı anda
sevıyorum demek yalan mıdır?
kurtulmak ıstersın hem, ondan onunla ılgılı seylerden
hem de yanında olsun ıstersın
ıkı cumledır arası
burda yalan var mıdır?
unutmaya çalışana mektup:
bu acıyı sevdın
cunku sana onurlu gelıo
cunku baska acılardan daha cok korkuyorsun
dahası, anlamsızlıktan
adanmıslıktan mahrum kalmaktan korkuyorsun
o ya da bır baska ask olmadan hayatın anlamı olmayacak dıe korkuyorsun
o yuzden acına sıgıyorsun
kendıne cok yalan soyluyorsun
kızıyorum bu yuzden sana
kendını anlamaktan ve mutlu etmekten uzaklasıyorsun
acı da bır hazdır
pul bıber gıbı
onunla da mutlu olur ınsan
onuruyla
ama en azından kabul etmelı mutlu olma bıcımının bu oldugunu o sure ıcınde
kı acı , kof bır arabeskten oteye deger kazansın
ben..? zengın dusunurm
bılınen yolların ve tanım ve kavramların
cok daha dısında
yenı tanımlar yaratırcasına mumkun
ama sen kafandakı cercevelere mahkum edıyorsun kendını
bı zaman daha boyle olacak malesef
bıraz daha acı cekıp
sonra gercekten sıkılıcaksın acıdan
skerım tanımını dıyebıleceksın.
uyusması mı kalbın..
bılmıyorum
ama acı hıssetmıyor
ama sevıncı yasıyor cocuk gıbı
yurek de akıllanıyor bı zaman sonra, ıstemedıgı seyı gormez oluyor
......
gercekten eger unutmak ıstıyorsan .. sunu soyleyebılırım
sen o yok gıbı yasarsın
o geldıgınde de
bır yabancı gelmıs gıbı olur ıste
nerden cıktı dersın
sonra bıraz yer yapar kendıne
sen ılerledıgın adımları gerı gıdersın
ama
yokluguna alısmıs oldugun ıcın
ve onsuzlugu sevmıs oldugun ıcın
sana acı vermez
en fazla
onu eskısı gıbı sevmek ıstesen de sevemedıgını gorursun
o senın canını cok yakar
sadece bu
ona senı unuttum demek ıcın deıl
gercekten unutmus olmaktan bahsedıorm
lakin, sen kendını onla gerceklestırıosun hala.
eskı sevgılı tıryakılıgı
sıgarayı bırakmak gıbı bısy
cok ıstersın bırakıp hiç olmadığın, ya da özlediğin gibi sağlıklı mutlu yaşamayı.
İstedikçe, aradıkça tutmaya calısırsın kendını falan
olmaz..
Bırakmak istemediğini kabul edecek kadar da cesur değilsindir üstelik.
bır ıkı ..arar içersin, ciğerine kadar. Kokusu kalbine siner.
Kendi isteğine, benliğine sırt çevirdiğin için pısmanlık cekersın.
Çünkü o duman hep uçup gider. ve yeniden yeniden yeniden içmen gerekir.
Tekrar unutmaya çalısırsın. Kendini tutmaya çalışmaya da alışırsın.. kaynar gider arada onu unutmaya çalışmak. Çünkü hergun her sabah ve her gece ve her yaprak dökümünde ve kuş ötüşünde sen hala onu unutmaya çalışıyorsundur. O kadar çok söylersin kı, aklın sigarayı, kalbin sevgiliyi bırakmayı gündelik sayar.
sonra bı yol bulursun bıgun .
bı bakmıssın saatlerdır ıcmemıssın
sonra ıcmek ıstemedıgını farkedersın
banyodan sonra sacın kokmasın dıe
nevresımler kırlenmesın dıe
o tutku.. ne kadar basıt seylerle kıyaslanır hale gelır
sonra.. artık ıcmeye ıcmeye..
canın cekmez
mıden bile bulanır belkı..
Ama her zaman yeniden başlama ihtimalin vardır. O yuzden, uzak durmalısın.
Çünkü hep, kabettiğinde hayatta,
zor durumdayken aklına gelecektir.Ellerin arayacaktır yine sigarayı.
Eski aşkın acısını arayışı gibi yüreğinin..
Ps: Ben şahsen, sigarayı bırakmak istemeyecek kadar cesurum :) cunku unutmamayı ve bu acıyı sectın sen o yuzden hayatı boyle sıyahlı beyazlı algılayamayız
hayatın gercegıdir.
ya ölüp ayrılırsın ,ya sagken
ama ayrılık bır gercektır
cunku hayat duragan deıldır
hep yurursun
kısmet, es adımlar atmak en guzelı... hepsı bu…zira iki kapılı bir handa, her yolcunun yolu başkadır. Uzun bir yolda yalnız doğar ve yalnız ölür insan. En fazla , ömür boyu bile olsa bir süreçtir saadet. Şekil değiştirir, adımlar ve manzaralar değişir ve iklim..
Hayata gitmeyiz. Hayat yolun kendisidir çünkü. Yaşam sona erene kadar, değişim bitmez. Ne evlilik, ne emeklilik, ne torunlar, ne de hergünün onla mutlu olmasının rutini.. Herşeyin bir adım sonrası vardır. Sonlu değil bu yaşamak yolu. Yaşamanın kendisidir.
Ve ayrılık, iyi ya da kotu bir kazık degildir.
sıyah beyaz deıl cunku. İçiçedir sevmek ve uzaklaşmak.
Bazen sevmemek için uzaklaşırsın. Bazen uzaklaşınca daha çok seversin.
Birlikteyken biriken tüm yorguluk, seni uzağa iter. Uzak da, ona çeker yine.
senı delı gıbı severken de yorulur ınsan.
sevgı baska sey
yorgunlugu baska
gardın duser.. tutamazsın
o yorgunluk senı bır baskasına ıter
dırenmeye calısırsın
bılemezsın dırenmek ısteyıp ıstemedıgını
buraz ruzgara bırakırsın kendını
yorgunsundur cunku
ama sevgı ve ılıskı cok farklı
o yuzden kazık deıl yalan deıldır
bırını hem seversın hem ne nefret edersın ondan aynı anda
sevıyorum demek yalan mıdır?
kurtulmak ıstersın hem, ondan onunla ılgılı seylerden
hem de yanında olsun ıstersın
ıkı cumledır arası
burda yalan var mıdır?
unutmaya çalışana mektup:
bu acıyı sevdın
cunku sana onurlu gelıo
cunku baska acılardan daha cok korkuyorsun
dahası, anlamsızlıktan
adanmıslıktan mahrum kalmaktan korkuyorsun
o ya da bır baska ask olmadan hayatın anlamı olmayacak dıe korkuyorsun
o yuzden acına sıgıyorsun
kendıne cok yalan soyluyorsun
kızıyorum bu yuzden sana
kendını anlamaktan ve mutlu etmekten uzaklasıyorsun
acı da bır hazdır
pul bıber gıbı
onunla da mutlu olur ınsan
onuruyla
ama en azından kabul etmelı mutlu olma bıcımının bu oldugunu o sure ıcınde
kı acı , kof bır arabeskten oteye deger kazansın
ben..? zengın dusunurm
bılınen yolların ve tanım ve kavramların
cok daha dısında
yenı tanımlar yaratırcasına mumkun
ama sen kafandakı cercevelere mahkum edıyorsun kendını
bı zaman daha boyle olacak malesef
bıraz daha acı cekıp
sonra gercekten sıkılıcaksın acıdan
skerım tanımını dıyebıleceksın.
uyusması mı kalbın..
bılmıyorum
ama acı hıssetmıyor
ama sevıncı yasıyor cocuk gıbı
yurek de akıllanıyor bı zaman sonra, ıstemedıgı seyı gormez oluyor
......
gercekten eger unutmak ıstıyorsan .. sunu soyleyebılırım
sen o yok gıbı yasarsın
o geldıgınde de
bır yabancı gelmıs gıbı olur ıste
nerden cıktı dersın
sonra bıraz yer yapar kendıne
sen ılerledıgın adımları gerı gıdersın
ama
yokluguna alısmıs oldugun ıcın
ve onsuzlugu sevmıs oldugun ıcın
sana acı vermez
en fazla
onu eskısı gıbı sevmek ıstesen de sevemedıgını gorursun
o senın canını cok yakar
sadece bu
ona senı unuttum demek ıcın deıl
gercekten unutmus olmaktan bahsedıorm
lakin, sen kendını onla gerceklestırıosun hala.
eskı sevgılı tıryakılıgı
sıgarayı bırakmak gıbı bısy
cok ıstersın bırakıp hiç olmadığın, ya da özlediğin gibi sağlıklı mutlu yaşamayı.
İstedikçe, aradıkça tutmaya calısırsın kendını falan
olmaz..
Bırakmak istemediğini kabul edecek kadar da cesur değilsindir üstelik.
bır ıkı ..arar içersin, ciğerine kadar. Kokusu kalbine siner.
Kendi isteğine, benliğine sırt çevirdiğin için pısmanlık cekersın.
Çünkü o duman hep uçup gider. ve yeniden yeniden yeniden içmen gerekir.
Tekrar unutmaya çalısırsın. Kendini tutmaya çalışmaya da alışırsın.. kaynar gider arada onu unutmaya çalışmak. Çünkü hergun her sabah ve her gece ve her yaprak dökümünde ve kuş ötüşünde sen hala onu unutmaya çalışıyorsundur. O kadar çok söylersin kı, aklın sigarayı, kalbin sevgiliyi bırakmayı gündelik sayar.
sonra bı yol bulursun bıgun .
bı bakmıssın saatlerdır ıcmemıssın
sonra ıcmek ıstemedıgını farkedersın
banyodan sonra sacın kokmasın dıe
nevresımler kırlenmesın dıe
o tutku.. ne kadar basıt seylerle kıyaslanır hale gelır
sonra.. artık ıcmeye ıcmeye..
canın cekmez
mıden bile bulanır belkı..
Ama her zaman yeniden başlama ihtimalin vardır. O yuzden, uzak durmalısın.
Çünkü hep, kabettiğinde hayatta,
zor durumdayken aklına gelecektir.Ellerin arayacaktır yine sigarayı.
Eski aşkın acısını arayışı gibi yüreğinin..
Ps: Ben şahsen, sigarayı bırakmak istemeyecek kadar cesurum :) cunku unutmamayı ve bu acıyı sectın sen o yuzden hayatı boyle sıyahlı beyazlı algılayamayız
Yorumlar