bütün güzel kelimelerinizi kullanmayınız.

Bütün güzel sözcüklerinizi kullanmayınız.
Gün gelir, yeniden konuşmanız gerekir. Gün gelir kanı akıtılmamış kelimeler kurban etmek ister ağzınız. Gün gelir anımsarsınız ödediğiniz bedellerini sözcüklerin, anlamından soyunuk seslerinin bile ne kadar derin yaralar açtığını.. Gözlerinizin dahi gidemediği kadar derinleri yaraladığınız acıları anımsarsınız. Benzer seslerin benzersiz bedellerini...
Bütün güzel sözcüklerinizi kullanmayınız.Pişman olur musunuz??  Bence, hayır. Bunu yapabilecel kadar nefesiniz çıkabiliyorsa tüm ruhunuzla konuşuyorsunuz demektir.Ama bu, değiştirmiyor gün gelip sözlerin anlamlarını yitireceğini, susacağınızı.. içinize dahi..ve gün gelip yeniden konuşmanız gerekeceğini..
O gün, yeni sesler, yeni bir dil bulmanız gerekir. İçinde daha önce hiç ölmemiş olduğunuz sesler gerekir. Hiç yok olmadığınız kelimeler... Belki bir eski hayalinizi de yaşasanız, ona başka bambaşka anlamlar bulmanız gerekir. Okyanusu mora boyamalı, yaprak sarmayı sarmalısınız palmiye yapraklarıyla. Yeni dünyada yeni bir dil yaratmalısınız. Sesinizin yankısı boğazınızı yakmasın diye. Gün gelir derler ki;  bakir dilini bana yazmadın sen.. Derler..Senden geçemeyip,dilimden, sözlerimden, benliğimden geçtim deseniz de nafile.. Gün gelir, demezler bile..
Yine de siz, bütün güzel kelimelerinizi kullanmayınız. Asla pişman olmayacak kadar aşık olmadınızsa ya da yarin gözyaşının tuzu dudaklarınızı kanatmadıysa...Çünkü o tuzlu kanın tadı sizin teninize işler ve unutamazsınız bedelini anlamı eşsiz, harfleri benzer kelimeler kullanmış olmanın derin yarasını..

Hep unutursunuz mutlu olduğunuz anları, mutluluğu yitirmemek için saklarsınız umutları..Umutlar kurur,bulutlar uçar. Unutuverirsiniz ne kadar güzel olduğunuzu gülerken...