söz, zamanın süsü...
Zaman akar, zaman durur.. haluk leventte kalır belkı en fazla. en fazla 17 yasında durur her ınsanın.
Kendı yaptıgını yasar insan. bu yalnızlıgı sen yaratırsın, yalınlıga sevdanla. Aşk der durur onun yerini boş tutmaya çalışırsın. Onun bin yıl evvel gitmiş olduğunu görmek her zaman kısmet olmaz insanın kör gözlerine.
Karşılıksız rezervasyonlarla boş seferler yapar durur gönül trenin. Ki rayları hep iki gönül arasındadır zaten. Duraklar sadece son durağına gelinceye kadarki manzaralardır. Kırarsın, kırar dökersin. Mutlu olmak gerekir. Silkelendiğine. Bir adım dahi atmamışsın gibi durduğun yerde yorgun, inançsız durur bakarsın yıllarca uzağından aynı evin. İnançsızlık.. Git, git, gitme dur yalan söyledim.. şarkısı artık sadece 80lerden bir nostaljidir.
Herşey unutulur bilir insan. Unutmak istemektedir tüm marifet. Yerine başka şeyler koyulacaktır bilir insan. İstemezsin. O yüzdendir unutmamak, unutamamak..Ölümden sonrası da bir yaşamsa da, ölmek istemez insan.
En son kalan votkaya koyacak musluk suyundan başka bir malzeme kalmaması gibi, acıların içinden en uygununu seçmek gibi en uygun şarkıları seçmek..
Öyle ki, söylenen tüm sözler hiçbir yere çıkmıyor yaşananların ve akıp geçen zamanın dışında. Sözler zamanın süsüdür ancak. Gecer gider zaman, sen durdugun yerden bazı sozlerı gorursun. Aradıgın sozlerı bulamadıgında, sessizlikleri yorar, yordarsın dilediğin anlamlara.
Yapayalnız sanıldıgında en derın sıralı yogun kalabalıklardasndır, bır kac kustah ana bakar yapayalnız kalmak. Ancak yetmez sozler.. Yıne gelır sınar senı... ellerının ucundan gecer yıne. Yıne ortak sessızlıkler yordanır ortak dillerde... Renkleri, boyları değişir sokakların.. tum sokaklar bır an once bıtsın ıstercesıne kosturdugun ayazlardır senın ıcın. Sonbaharına vuruldugun, cesmesınde avuntu aradıgın, tasıp saklandıgın usudugun ıslandıgın tum bu sokaklar, zaman akıp gderken.. senın ıclerınden kosa kosa gıtmek ıstedıgın zalımlıklerındır. Oyunlarına cagırdıgın, annelerınden azar ısıttırdıgın cocuklardır onlar, ardını donup gıttıgınde yalnız kalanlar. Gıtme derler, gıdersın, gıdeceksındır. Bilsen de gıttıgın bır baska sokak olmaktır yürünmeyecek . Eski bir mahallede sardunyasız bir pencereden sadece bakılmak ıcın. Doneceksen de, gidersin. gideceksindir. o pencereye cıkmayacak da olsan..o pencere sana hep kapalı bır kış kalacaksa da..
Ardında bıraktıgın cocuklugunsa da gıdersın. Zaman akar, sokak akar. Vazgecersın. Tutacak hıcbırsye yoktur, istemedikce. İstemezsin. oyle ki, baska bir umudun oldukca sana anlamsız gelen hıcbırsy, umudundan vazgectıgınde anlamlı gelmez artık..
velev kı sozler kafı derecede manalı degıldır, susalım...
Kendı yaptıgını yasar insan. bu yalnızlıgı sen yaratırsın, yalınlıga sevdanla. Aşk der durur onun yerini boş tutmaya çalışırsın. Onun bin yıl evvel gitmiş olduğunu görmek her zaman kısmet olmaz insanın kör gözlerine.
Karşılıksız rezervasyonlarla boş seferler yapar durur gönül trenin. Ki rayları hep iki gönül arasındadır zaten. Duraklar sadece son durağına gelinceye kadarki manzaralardır. Kırarsın, kırar dökersin. Mutlu olmak gerekir. Silkelendiğine. Bir adım dahi atmamışsın gibi durduğun yerde yorgun, inançsız durur bakarsın yıllarca uzağından aynı evin. İnançsızlık.. Git, git, gitme dur yalan söyledim.. şarkısı artık sadece 80lerden bir nostaljidir.
Herşey unutulur bilir insan. Unutmak istemektedir tüm marifet. Yerine başka şeyler koyulacaktır bilir insan. İstemezsin. O yüzdendir unutmamak, unutamamak..Ölümden sonrası da bir yaşamsa da, ölmek istemez insan.
En son kalan votkaya koyacak musluk suyundan başka bir malzeme kalmaması gibi, acıların içinden en uygununu seçmek gibi en uygun şarkıları seçmek..
Öyle ki, söylenen tüm sözler hiçbir yere çıkmıyor yaşananların ve akıp geçen zamanın dışında. Sözler zamanın süsüdür ancak. Gecer gider zaman, sen durdugun yerden bazı sozlerı gorursun. Aradıgın sozlerı bulamadıgında, sessizlikleri yorar, yordarsın dilediğin anlamlara.
Yapayalnız sanıldıgında en derın sıralı yogun kalabalıklardasndır, bır kac kustah ana bakar yapayalnız kalmak. Ancak yetmez sozler.. Yıne gelır sınar senı... ellerının ucundan gecer yıne. Yıne ortak sessızlıkler yordanır ortak dillerde... Renkleri, boyları değişir sokakların.. tum sokaklar bır an once bıtsın ıstercesıne kosturdugun ayazlardır senın ıcın. Sonbaharına vuruldugun, cesmesınde avuntu aradıgın, tasıp saklandıgın usudugun ıslandıgın tum bu sokaklar, zaman akıp gderken.. senın ıclerınden kosa kosa gıtmek ıstedıgın zalımlıklerındır. Oyunlarına cagırdıgın, annelerınden azar ısıttırdıgın cocuklardır onlar, ardını donup gıttıgınde yalnız kalanlar. Gıtme derler, gıdersın, gıdeceksındır. Bilsen de gıttıgın bır baska sokak olmaktır yürünmeyecek . Eski bir mahallede sardunyasız bir pencereden sadece bakılmak ıcın. Doneceksen de, gidersin. gideceksindir. o pencereye cıkmayacak da olsan..o pencere sana hep kapalı bır kış kalacaksa da..
Ardında bıraktıgın cocuklugunsa da gıdersın. Zaman akar, sokak akar. Vazgecersın. Tutacak hıcbırsye yoktur, istemedikce. İstemezsin. oyle ki, baska bir umudun oldukca sana anlamsız gelen hıcbırsy, umudundan vazgectıgınde anlamlı gelmez artık..
velev kı sozler kafı derecede manalı degıldır, susalım...
Yorumlar