Varılmayasıca limanlar..

Bir yay gibi gergin mi, gitmekli mi en güvençli hali bilmiyorum.  Bir keçi gibi inattayım bilmemek hususunda. Bağlanmayı seven insanlar; sevip sevmediklerini pek de fazla sorgulamıyor sanırım. Bir liman arıyorsan ya da, aramıyor ama istiyorsan kıyılarda olmayı.. Halatları dalgalarla germeyi seviyorsan..İşin zor. Zor çünkü çok saçma.


Herkes denize başka sebeplerden çıkar. Denizlerde deli gibi fırtınalarda kaybolmak için yola çıkanlar var. Denizleri “aşmak” için ya da yapayalnız gezmek için açarlar yelkenlerini.. Ve biryerlerde bekleyenlerine kavuşmak, ya da sadece dinlenmek istedikleri yerlerde beklenir oldukları için kalanlar ve kalmaya katlananlar...
İstemediğin bir şeyi istemek olmaz…Hayır demek için çıkılmaz yola. Sevmemek için uzatılmaz eller. Denizlere açılıyorsan; kayıkhanenin hayaliyle pupa yelken, ufka doğru gidilmez. Ardında kalan her kent, gitmekte olduklarından yakındadır. Hep Akdeniz gelir ille aklımıza…Daha mavisini bilmediğimizden belki..
Kıyılara varmaya çalışıyoruz. Kıyılarda sükunet bulmaya..Ama vardığımız her kıyısı bu denizin, sükunet değil aslında. Çokça zaman, fırtınalar kıyıdayken patlıyor. Denizdeyken mi daha özgürüz karada mı ondan bile emin olamıyorum.
Sen, ben, biz.. Hepimiz birer yelkenli, gemiyiz. Çoğu beyaz… Herkes masum..Herkes özgür olmak derdinde sözde. Ama içimizde kaptanlar var. Kaptan Şeref’ler..ve onların kıyılarda, karalarda sevdikleri var. Sevenleri.. Bazen yanlarında olmak bazen hiç var olmamak isteyen kaptanlar..Ve miçolarımız var.. Sevenleri ve onlardan ekmek bekleyenleri olan.. Bir dolu gemileriz..Bazılarımız daha az dolu..
Kimi zaman bir limana varmak zorundayız, bekleyenler ve vicdani yüklerimizden ötürü. Kimi zaman zorundayız ulaşmaya o kente sevdiklerimizi özlediğimiz için. Kimi zaman sadece biraz dinlenmeye ihtiyacımız oluyor… Kentsiz bir limanda sakınıyoruz nazardan.. Ama buluyor bizi yine kara ayaklılar..

Her göze sevdayla bakmakta mı gafletimiz bilemem. Her dalgayı okşayarak yüzmeye alıştığımızdan belki..

Kıyılar, dalgalar, halatlar.. Vicdan, yalnızlık ve özgürlük.. Bir yol bu yaşam. Vuslata ermeden sürüp  giden de aşk… Bir kuru heva hevesse eğer bize rüzgar..Yelkenler pupa.. ne çıkarsa bahtımıza..