Hayır hayır... O kadar da değil. Biliyorum. En azından biliyorum. En azından şehirden kaçma kavramına bir yenilik getiriyor içim.. Duyuyorum.anlayamıyorum. Duymamaya çalışsam da mesela uyurken... Duvar takvimlerinin yapraklarındaki imdat belki uyandırıyor. Matematiksiz muhasebesiz , yere Düşüyor bakışlarım. Kaçıyordum. Ama takvim Yeterince çocuk ismi söyleyinceye kadar uykudan önce'lere benim uykularım geri dönmüyor. Gözlerimi Sürgün ettiğim her yerde o. Kaçmadan
buradan da bıkıp, kaçmıyor gece artığı.
Yorumlar