i

Unut dedim.
Umut dedim unutmaya.
Hafıza şiirin kendisi, hatıra sanatın.
Önüm aydınlık, günbatımı ardımda kalan.
En güzeli vuslata özlemesi.
Kavuşmasızı güzel olanı var, kiminin vuslatı güzel
Umut dedim unutmaya, unutulmaya.
Hatıra sanatın kendisi, hafıza ruhun kedisi.
Ben ne bilirim ki..
Bir sarı domuz. Unutamaz ama aynı şeyi söyler durur
Gelme, istemem. Şiir yeminiyle. Unut.
Unutmayacağım. Unutmak istemeye devam ederek.
Yeniden yazacak hafıza.
Yazdığı gibi her anı, her anısını doğumdan sonra.
Anneyi, ilk süt emdiği histen silip yeniden yazdığı gibi ergenlikte ve yeniden yazdığı gibi öz benliğini her gece.
İlk sevgiliyi ilk geceden, ardıl aşklardan ve yaşlılıkta yeniden yazdığı gibi kendi ruhundaki aksiyle..
Yeniden yazasıya ben de, unutmayacağım.
Kara sevdayı belki pembe kalemler ve noktası yuvarlak içine alınmış i harfler ile kokulu kağıtlara geçireceğim. Sonra sonra tuzu azalır belki. Ne de olsa uzaktalığı en varken de yokken de bildiğim en çok