emanet travmatik aminoasitler

 Kişilik gibi.. travmaları, algılama biçimlerini ve duyguların ifadesini de ya rol modellerden emiyoruz ya da genetik aktarılıyor. Keşke herkes sadece kendi öz travmasını yaşasa. Anısını acısını bilmediğin insanların kırılmak için belli zamanlar seçtiklerini bilmeden onların dramatik duygularının şovalyesi olmak, olmayan korkularının semptomlarını göstermek, çoktan nesli tükenmiş etiketlemelerine sığdırmaya çalışmak insanları

... dünya yansa romantik olduğunu söyleyen aslında sadece sığ, bencil, şekilci, narsist insanları tanımadan sevip onların arabesk ruhlarına bakarak  büyümek ve o müzikte duyguların ifadesini aramak...ve narsistik romantik bir tatmine takılmak. Sanki senmişsin gibi doymamış olan aileye, sevgiye, şefkat ve desteğe.. çekmediğin acının travmasıyla öğrendiğin duygulanımlar.. önemsenmek.. sanki sen miydin görmezden gelinen? Ya da o muydu başarısını kanıtlamaya mecbur olan gönüllerdeki yerini korumak için.

Bunu yitiren her zaman  hayran kalacağı bir güce hasret, onunla rekabet edebilme ve kendini ona kanıtlayabilmek olavcaktır tatmin yolu ve kıskançlık yaşayacaktır yine yenilmemek için takıntılı bir hırs ve başarısız olana öfke ve ihmal edilme korkusu

...ve travmatik duygular.. kendinin olmayan , acının duyguları üzerine kurmamak gerek hayatı.esas cesaret bu.

Ve korkmamak insanlardan neden kaçtığını söylemekten..bir çocuk, bir fotoğraf... gerisi korkuyla geçen zaman... ve emanet travmalar