bahçede erik kanı

Geller gelsin gitti, gitler geldi, gelmeler gitmez oldu.  Bambinolar büyümez. Erik dalı narin, bambino kırar ağaç dalını. Bahçevan değilim  a

ma gülüm de solmasın bağımda. Ama benim bağım yok, ben  bahçeye  dalan hoyrat bir çocuk muyum? Benim dilim içine kırık. Senin biçkilerin duvarların bastığım yerde. Parmak ucunda yaşamak ya da düşmek ve her an kırmak, ezip üzmek mi kader.Bana esinti gelinciğe fırtına. Pencereler kapılar kapalı yaşanmaz ki dünya. Her coşku her koşu her vuslat illa kırık dallarla mı yapılacak hasat. Nadası olmaz kırlarda koşmanın. Sevmek yetmiyor mu Dilini mi konuşacaksın sevdiğin çiçeğin? Begonyalar bile anlıyor sevgiyi, biliyor. Kırdım, kırdım. Dikeni çıktı kanadığı yerden. Kan aktı, bitmiyor gül bahçemde. Su yok. Su bitiyor. Parmak ucunda su yok. Ne zaman bıraksam kendimi kendime coşuyor koşuyor ayaklarım. Ne zaman yürüsem kırılıyor eziliyor çiçekleri. İstemiyorum. Yürümek, çiçek sevmek, büyümek. Ellerim diken kanı. Ayaklarım ezilmiş su.ki bahçe küs. Çocuk küs. Çiçek küs. Kuyunun suyu çekildi.ben bu dili sevmedim. Belki de hiç olmadı mı insan.